28.01.2009 (noc)

Szkoda, że marzenia są tak bardzo oddalone od nas...

Rozpływam się w moim istnieniu
budzona pocałunkiem dnia
i usypiana zachodem słońca, które nie wzeszło
Biegnę
ale wciąż stoję
otchłań przyniosła mi kawałek nadziei,
który zamienia się w teoretyczną rzeczywistośc
i to co najważniejsze upada
wymyka się z dłoni
a to co chcę złapac
prześlizguje się pomiędzy palcami
i jest cisza
choc słyszę głosy
ale oni ich nie słyszą
dlatego nie wiedzą jak mnie boli...

autor

Księżniczka1990

Dodano: 2009-01-29 11:53:19

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie