5.00 nad ranem

*H....s..* za mądrość i odwagę. *H...s...* gdzieś pomiędzy Niebem a nieskończonością znaków zapytania dostrzegłam zrozumienie. Chciałam je skonsumować przy obiedzie ...herbacie...chciałam je zatrzymać, ale nie było przeznaczona dla mnie. Uwierz ze mniej już chcieć nie...mogę...no i uśmiech. Chciałam też zabrać.

Pożegnam Cię. Tak będzie lepiej.
na pewno nie będzie łatwiej.
Jutro Twój numer i moja tęsknota znikną.

Ale dziś jeszcze deszczem słonym
płyną ulice zakazane.
Dziś jakby moja karma cięższa jest
niż zwykle..

Ja wiem! !! Wiem, ze kształtuję charakter.
Wiem, Że podnoszę głowę z nową nadzieją
coraz silniejsza.

Coraz mniej chcę.
Coraz mniej
a nadal tak dużo.
Ale to dobrze, bo wiem, ze przyjdzie świt.
Chodniki obeschną.
Zakwitną jaśminy pod oknem
i będę mogła siedzieć w ogródku
i wiedzieć, ze za tym właśnie goniłam
całe życie.

Popatrzę na ręce...moje

i zrozumiem ,że ten czas
odszedł?

Myślisz, ze to złe?

Wiem ,ze poza nawiasami uśmiechu widzisz gdzieś głębiej słowa niewypowiedziane.
Widzisz zręby wiary, kataklizmów,
czy sądzisz , ze choć jedną
z tych rzeczy sobie wybrałam?

Jeśli tak to weź ją sobie.
Ja nie poczuję różnicy.

Pożegnałabym Cię jak przyjaciela-
ale przyjaciele odchodzą cicho

a ja chcę krzyczeć.

Jak mam Cię pożegnać?

Proszę powiedz mi bo nie wiem.................

autor

Katarzyna Dębska

Napisany: 2007-06-02 Dodano: 2007-06-02 06:21:06

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie