69’

Zabawie u Cie dluzej, bo warto,:)

Chyba zapoczątkowałem trend porządnych komentarzy. To
oczywiście żart.

W kwestii bycia lub nie bycia Poetą.
Tak na prawdę nie ma czegoś takiego jak poeta
wykształcony. Wyedukowany na poetyckiej uczelni.
Wszyscy prawdziwi poeci są produktem natury.
I nie wiem czy to jest dar. Mamuśka Natura obdarzyła
ich takim kolcem w boku, który sączy jad, albo
przemiłego opiata, żeby zachęcić do krzyku.
Krzyczymy wierszami, bo zwykle w życiu jesteśmy
mrukami.
W kwestii stylu i gramatyki metaforycznej zawsze
możemy się podszkolić.

Jerzy Alchemik

to jest życie ...

Ja tu widzę dramat z życia wzięty często taki
scenariusz pisze życie Pozdrawiam Doroto

życiowy bardzo smutny... bardzo dobrze opisałaś
sytuację dziewczyny znam takie dramaty już jako
dziecko "wujkowie"brali na kolana a później miało być
pięknie za granicą koniec był tragiczny gdy nie
chciała "pracować" ...
pozdrawiam:-)

errata
nie ma*

Ps
Nie oznaczyłabym klimatu wiersza jako obojetny ale
Autorka najlepiej wie

Niesamowity wiersz i jego przesłanie Aż mam ciarki na
plecach Współczuje peelce Jej zycie to dramat W tym
układzie nai ma równowagi i partnerstwa miłosci i
przyjaźni pomiedzy kobietą i męzczyzną Tutaj kobieta
skazana jest na ponizenie i w koncu samotna smierc
Nie wiem czy dobrze odczytuję Twój wiersz ale ... tak
czy siak poruszyłaś mnie bardzo
Pozdrawiam serdecznie Dorotko :)

Zwabiony tytułem myślałem, że to będzie erotyk :))
Pozdrawiam serdecznie :)

Ja myślę, że jesteś kobietą szczęśliwą, która widzi, a
nie tylko patrzy, aby coś zobaczyć, dlatego Twoje
wiersze, są takie realistyczne.

Smutny obrazek. W młodości brałem to i owo. Całe
szczęście nie uzależniłem się. Może gdybym wtedy
przeczytał ten wiersz, szybciej zaprzestałbym
eksperymentów?...

Twoja poezja Dorotko w sposob całkowicie naturalny -
po prostu płynie. "Najzwyklejsze" wyrazenia - w
kontekscie bywają wstrząsające. Masz niezwykły
dar:indywidualnośc wyrazu i taką wrażliwość oraz dar
zrozumienia i spojrzenia na zjawisko z kazdej strony.
Z tym konkretnie wierszem - po raz pierwzy przy
lekturze Twoich miałem pewne trudności, ale - to, jak
sądze swiadczyniestety tylko o mnie. Nie zmienia to
jednak istoty:fragmenty wiersz - poruszły mnie do
głębi. Jesteś niezwykle naturalną - wielką osobowością
poetycką, co widać z wierszy i twoich króciutkich - w
punkt i "z innej strony" komentarzy.
Pozdrawiam.
Za komentarz - przepraszam, bo to wstyd dla mnie -
człowieka bez przygotowania - by pisał rzeczy widoczne
golym okiem i zapewniał o tym, o czym wie każdy.

Masz swój styl niebanalny.A wiersz przewraca do góry
nogami dotychczasowe znaczenie wyrażenia 6 na 9
nadając mu nowe znaczenia.Pozdrawiam Dorotek.

Zaciekawil mnie tytuł i powiem ci ten wiersz jest
intrygujący . Pozdrawiam Dorotko

Co ja tu mogę dodać po takich zachwytach. Powiem
tylko, że komentarz czasem jest trudniej napisać niż
wiersz, ale bez niego nigdy nie ma ani odrobiny
satysfakcji tak jak wiesz w czym.
Szkoda, że dopiero zachwyt skierowany na Ciebie
sprawia, że sama chcesz coś więcej pod wierszem. A ja
ci dodam jeszcze, że wiersze kobiet (może nie
wszystkie oczywiście) zwykle są o wiele lepsze od tego
głównego nurtu Prawdziwych Poetów, bo są pisane wbrew
wszystkiemu, bo kobiety nie mają czasu na pisanie
wierszy, bo właśnie są naturszczykami.

Po przeczytaniu takich wierszo - opowiadań chce się
być nadal na beju. Ma się okazję poznać poezję z
różnych stron, czegoś się człowiek nauczy, poznaje
wiele ciekawych osób. Jesteś jedną z nich.
Bardzo dobry wiersz, jak wszystkie, które dotychczas
czytałem. W pewnym stopniu ukazuje Twoją duszę i
szerokie horyzonty myślowe. Trzeba było w życiu trochę
przeżyć, żeby tak pisać. Sorry za przydługi komentarz.
Pozdrawiam. Miłego dnia :)