… Gdzieś w tyle,za moimi...

Ciągle myśle co mam robić,czym przyodziać wnetrzny ból,jak złagodzić każdą cierń,która z minuty na minute wbija się coraz głębiej…(?)…Nie uciekne od tego cierpienia,ono wciąż zalewa całe wnętrze,jak fala na wzburzonym morzu…czasem w chwili odwagi pozwala wypłynąć na wierzch i zaczerpnąć powietrza…wydaje się pomagać,ale to niestety tylko złudne wyobrażenie,powracające nastepnego dnia…
Słowa uderzają z wielką mocą…jak skała spadająca na bezbronnego człowieka…nie ma od tego ratunku,musi z tym żyć!
Nie potrafie nic z tym zrobić,czuje sam ból…gorycz…i…łzy spływające po policzkach kiedy zgaśnie światło…zamknąć się w czterech ścianach i patrzeć w pustke…w pustke jaką mam w środku…a może nie jest pusto…(?)…na pewno nie…tam coś jest,ale to nie daje szczęścia…
Nadzieja…co to znaczy…(?)…niewiem…Może to coś bardzo ważnego,coś co powinno w nas tkwić i dawać nam wiare…Ja tak nie potrafie…nadzieja nie jest dla mnie…
Wydaje się nie mieć siły na tak ciężką walke jaką funduje los...walka którą musze stoczyć wymaga dużo siły a ja z dnia na dzień mam jej coraz mniej…coraz więcej bólu…cierpienia…urazy…wsz ystko zapycha miejsce w mojej duszy…sercu…które powinno być przeznaczone na siłe…Sama myśl o tym wywołuje dreszcze i przerażenie…Dlaczego tak musi być…(?)…dlaczego to spotkało właśnie mnie…(?)…

... Bóg chciał... stało się ... choć żal serce rwie ...

autor

agrafka-a*

Napisany: 2005-01-30 Dodano: 2005-02-08 22:37:11

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie