Abecadło życia

Jestem jak ptak wędrowny,
Uczę się wciąż przetrwania.
Szare kamienie mej drogi,
Szarą wciąż dają mi nadzieję.

Niebo milczy na ten temat,
Anioły niewyraźne miny mają.
Ustom mym znudziło się milczenie,
A Bóg kocha innych może przeze mnie?

W abecadło życia lubię zaglądać,
Chociaż jeszcze uczę się go przecież.
Moje oczy smugą deszczu patrzą,
Kłamstwem słodzę kawę niby szczęściem.

M.Wityńska

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2007-01-05 Dodano: 2007-01-06 00:06:35

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie