Adam i Ewa

Nudził si Adam w raju niezmiernie,
Chodzil posępny i zamyślony,
Miał tylko Boga służył mu wiernie, Lecz oprócz Boga , chciał także żony.

Bóg , usłyszawszy taką nowine ,
Krzyknął ze zgrozą , chłopcze szalony,
Chcesz bym Ci stworzył jakąś dziewczyne ?
W raju masz wszystko , zaniechaj żony .

Adam odparł mu na to z ukłonem,
Zrozum mnie władco najpotężniejszy,
Jesterm tu sam , a gdybym miał żone,
Mój żywot byłby o wiele weselszy.

Więc dobrze , niech tak sie stanie,
Stworze ci taka istote ,
Ale pamietaj głupi baranie ,
Że będziesz miał przez nią kłopoty.

Więc zaczoił lepić kobiete z gliny,
Nadając kształty jej opływowe.
Usta jaj zrobił z soczystej maliny,
Lokami włosów ozdobił głowe.

I oto stoi przed nim kobieta,
Wciąż jeszcze zimna , wciąż jeszcze z gliny,
Aż tchnął w nią Bóg życie,i spojrzał zdumiony,
Na swoje dzieło , cudownej dziewczyny.

Patrzy jak wolno obraca głowe,
Wygląda jakby ze snu miała sie budzić,
Bóg sie wystraszył ze stworzył niemowe,
Lecz nie , zaczyna mówić.

Chcę do Adama , to pirwsze słowa ,
Czemu go nie ma , to całe zdanie.
I zapłakała nagle cichutko,
Krzycząc przez łzy - gdzie jesteś Adamie .

Co sie dale działo , to wszyscy wiemy,
Jakieś paskudztwo,
Ewe skusiło,
Dlatego jesteśmy na ziemi ,

autor

likry

Dodano: 2008-08-11 21:04:05

Ten wiersz przeczytano 9354 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie