Adwentowa droga

Adwetowa droga powinna być drogą radości powrotów do
wspomnień dziecinstwa Rodzicom do narodzin ich DZIECI
W naszym Kościele nadawano taki smutek pokutę i nawet
nie kazano stawiać kwiatów przy Tabernakulum
Buntowałam się że kiedy dziecko ma się narodzić w
Kościele Jezusa nie wolno stawiać kwiatów symbolu
piękna natury Informowałam o tym Kapłanów Potem
stawiali po mojej interwencji za jakiś czas znów nie
stawiali
To wiersz w którym pozwolę dodać i jeszcze takie
stwierdzenie Kościół powinien być tylko domowy tam
gdzie rodzi się życie a matka i ojciec powinni być
jego przewodnikami w duchu Boga to byłyby piękne
historie i drzewa życia rodów zapisane w księgach A
tak obrastają w swoją chwałę a my ludzie do
codziennego dźwigania krzyży życia dźwigamy
niepotrzebne jarzma kościoła Przepraszam ale ten
wiersz wyrwał tą moją myśl nieraz ją przekazywałam
Kapłanom teraz czynię w tym komentarzu.Jestem wierząca
A moją wiarę realizuję tak jak czuję
pozdrawiam

Nie wiem czy każdy ale ja szedłem tą drogą, aż
stwierdziłem, że jest zupełnie nie moja - to nie była
moja bajka. Jak będzie z podmiotem lirycznym - nie
wiem :). Życie jest OK :).

dobry wiersz na Adwent, warto przeczytać

Ladny wiersz, a ze nierowna ilosc
zglosek...hmmm..."trening czyni mistrza" :)
Bedzie lepiej :)

Pięknie napisałeś. Wiersz prawie jak modlitwa i
oczywiście niesie ze sobą wiele mądrego. Słowa warte
przemyśleń. Pozdrawiam:)

Byłaby 5-teczka..jest -5..bo drobne zachwiania rytmu -
tam gdzie 4 zgłoski w wersie..Łatwo wyrównać..np. "co
dzień" na codziennie..stań na przystań..nadal na
(szukaj:p)..Także "podążaj wytrwale" zgrzyta.."Nieraz"
hmm..różnie się pisze..w tym wypadku chyba
razem..6-stkę zostawię na lepsze czasy :).. M.

"co dzień większa
ogarnia cię trwoga
nie klucz już dłużej
zbliż się do Boga" no to idę! pa:))