Aforyzmy z codziennego życia VII

Kolejny wiersz z tego cyklu.

"Aforyzmy z codziennego życia VII".
21.07.2017r. piątek 13:25:00

I *
Pamięć jest straszliwa. Człowiek może o czymś zapomnieć- ona nie. Po prostu odkłada rzeczy do odpowiednich przegródek. Przechowuje dla Ciebie różne sprawy albo je przed Tobą skrywa- i kiedy chce, to Ci to przypomina. Wydaje Ci się, że jesteś panem swojej pamięci, ale o odwrotnie- pamięć jest Twoim panem.

Znam ten ból, to, co w pamięci powraca jak bumerang
I zwykle są to te przykre wspomnienia, te demony przeszłości.
Nie oczekuję łagodnego wyroku,
Ale chciałbym w końcu mieć to, co najpiękniejsze w zasięgu wzroku.
Niestety życie ma swój program, a pamięć mu wtóruje
I jakiś czas dobić do reszty mnie próbuje.
Nie widzę tych afiszów,
Którymi mógłbym się afiszować,
W sytuacji, gdy z pamięci dałbym radę się wydostać,
Może kiedyś jakąś techniką dam radę tym trudnością sprostać.


II*
Ludzie są bezbronni wobec losu, są ofiarami czasu. I własnych uczuć.

Czuję swą bezbronność
I jestem świadom, że jestem ofiarą czasu
I swego własnego życia.
Za oklaski dziękuję
Ja w tę stronę nie podróżuję.
Moje uczucia też mnie więzią,
Czy pojawi się jakaś, która mnie z tego uwolni?
Czy ma myśl się myli?
Wiem, że jeszcze tego nie grali,
By człowiek wypłynął na swej własnej fali.
Może smęcę na znaną mi nutę,
Ale nie wejdę zabrudzonym butem
Poza obszar czasu, poza obszar chcianych uczuć,
Poza swą własną bezbronność.


III*
Dziecko to człowiek doskonały, dopóki dorośli nie położą na nim swoich łap.

Jestem jak dziecko, każdy z nas taki jest,
Ktoś położył na nas swe łapy
I teraz pozostają nam tylko ochłapy,
Machnijmy dłonią i zróbmy ten gest.
Może nieco tkwię swym mniemaniu,
Że z czasem będę atrakcyjniej i doskonalej wyglądać w nowym ubraniu.
To wszystko, co nas dosięga to przerażająca lekcja,
W sercu niechcianych uczuć pozostaje smutna kolekcja.


IV*
Dzieci mają prawo przerwać coś człowiekowi w samym środku- i zwykle to robią.

Zdrętwiałem, gdy po raz n-ty komuś, coś przerwałem,
Znów jak dziecko się zachowałem.
Chciałem opowiedzieć coś krótko i zwięźle,
Ale brutalnie mi przerwano
I znów to, co złe w sercu pozostało.
Znów co nieco słucham
I w głowę się pukam.
Poco się odezwałem
I telewizorowi nawijanie o bele czym przerwałem.
Należy boleśnie westchnąć
I łzę krytyki gorzko powracającą przełknąć
W oceanie słonej egzystencji,
Gdzie nie ma dla drugiego tolerancji.


V*
Jest wiele niezamierzenie okrutnych talentów, którymi świat, na chybił trafił, nas obdarza. A to, czy potrafimy skorzystać z darów, o które nigdy nie prosiliśmy, to już świat nie obchodzi.

Czasem tak właśnie jest, że to, co okrutne na piedestale pozostaje
A cała reszta, ta lepsza gdzieś w otchłań wrzucona pozostanie.
To, co naprawdę ważne świat nie obchodzi,
To wszystko są takie bolesne, życiowe ćwiczenia.
Nie czujmy żalu, że to wszystko jest umiejętnie zwalczane,
Ale sami zacznijmy mężnie walczyć ,
Bo póki człowiek młody
Powinno siły wystarczyć jak i swobody.
Każdy z nas w talentów ogrodzie
Musi żyć w sumienia zgodzie
Niech dzięki nam staje się bardzo miły
I w końcu w prawdziwe wartości praedziwy.


* aforyzmy wzięte od John-a Irving-a

Dziękuję, że jesteście i zapraszam ponownie.

autor

AMOR1988

Napisany: 2017-07-21 Dodano: 2017-07-25 09:13:28

Ten wiersz przeczytano 720 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie