Ambulans śmierci

Nigdy nie wiemy czy z takiej podróży wrócimy do domu.... Tak ślepo lekarzom ufać musimy życie w ich ręce oddajemy a oni jak będą chcieli to nam oddadzą.......

Ktoś pomocy ciągle woła
Telefon dzwoni słychać w nim strach i cierpienie
Jakaś pani go odbiera prosząc
"Adres - Nazwisko podać"
Ambulans w drogę już wyjeżdża
na sygnale rusza już
Wszyscy miejsca ustępują
gdyż na pomoc pędzi znów
Rodzina w domu czeka z nadzieją iż uratują im bliskiego człowieka
Lecz ona na pomoc nie mknie
bo to ambulans śmierci jedzie
Już truciznę w nim szykują
lekarz dzwoni do zakładu pogrzebowego
mówi,że będzie mieć trupa kolejnego
Wszystko jest naszykowane
Dzwonek drzwi rozwesela
Sanitariusz bada przyszłe zwłoki
Rodzina z nadzieją czeka,nie wiedząc nawet
że to ostatnia podróż tego człowieka
Karawana śmierci już odjeżdża
tam zaczyna się cała sesja
Zastrzyk w drogę ostatnią podawany
A w ich głowie myśl jedna
"zaraz będzie koniec z nim-kasa wpadnie mi"
Wszyscy wzrok swój odwracają
pomocy nie udzielają
skazali - na ciężką śmierć
Życie dla nich w tym momencie nie warte nic
tylko czysty zysk
Rodzina płacze,lamentuje
Lekarz rzetelnie okłamuje ich
"nie można było zrobić nic"
Odwraca się na pięcie - odchodzi
znika za rogiem korytarza....
Rodzina została sama już nigdy nie zobaczą
uśmiechu jego.......

Pogotowie ratunkowe czy pogotowie śmierci gdzie się podziała przysięga Hipokratesa

autor

ania25

Napisany: 2007-02-07 Dodano: 2007-02-07 14:48:01

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie