Ania-cud natury
Ania-cud natury
W pieknym mieście Katowice
tam gdzie ludzie z węgla żyją
narodziła się prawdziwa poetka
z piękną długą-białą szyją
Rosło Ci to piękne dziewcze
choć bialuchną miało cerkę
było na wskroś przemądrzałe
chyba mamie na rozterkę
Sam aniołek jako zjawa absolutna
robił za wychowawczynię
taka malutka-i rezolutna
echo jej mądrości biegło po krainie
Mijały szybciutko lata młodości
choć ten aniołek rozdawał słodycze
każdy się dziwił i nikt się nie złości
skąd taki umysł - myśli biegły jak bicze
Czyż to nie cud dany Od Pana
Wszechświata
który jak chce rozdziela Swoje liczne
dary
my tylko przyjąć możem jak
naszego-brata-
i wdzięcznymi być i kochać bez miary
To śliczne dziewcze ten cud natury
zaczęło tworzyć poezje z głębi swej
duszy
i choćby słoneczko zaszło za chmury
to jej poezja każdego wzruszy
Nawet sam cesarz z wojskami bez liku
nie zdoła złamać-postanowień jej woli
choćbyś wrócił do swego nawyku
i rzeźbił-malował-swawolił dowolnie
Nie umkniesz -nigdzie tym przecudnym
strofom
jak miecz Damoklesa tną Twoje puste
życie
nie popychają Cie ku katastrofom
tylko chcą Cię trzymać w niemym
zachwycie
O Władco -który tak piękny świat
Stworzyłeś
a teraz pozwalasz słuchać tej poetyckiej
mowy
dajesz odczuwać-i już nam wróżyłeś
a my nie chcieli słuchać Twej przemowy
Dzięki i wieczne uwielbienie dla Ciebie
że uczysz nas rozpoznawać piękno Twej
natury
możemy podziwiać-świat -zapominając o
chlebie
człowiek nie musi być ponury
W tym właśnie- stworzonku-
jakim jest ta poetka-dziewica
jak nasza myśl o rannym jelonku
tak kraśnieją nam lica
dlatego za wszystko składamy
dziękczynienia
za te granie na naszych uczuciach
niech zawsze dostajemy olśnienia
a w sercu i duszy niezmienne odczucia
adam s 6,10,2005 godz 0;58
Dedukuję poetce w waszym portalu-która jest taka twórcza i zawsze w jej piersiach rozbrzmiewa muzyka duszy
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.