Aniele, nie powiem nikomu !

wiem ze dugi wiersz ale tyle sie męczyłam ze bądź łaskaw przeczytać a głosując potwierdzisz ze rozumiesz mój wiersz...

skryłeś sie w moim małym ciele
i patrzyłeś bez wyrazu
rozgniewany krążysz aniele
bez żadnego Bożego rozkazu
dotykasz stopami serca mojego
rekami gnieciesz myśli w głowie mojej
na twych czarnych ustach nie widać uśmiechu twojego
chce sie czasami przeciwstawić jednak nie potrafię...
...sie oprzeć woli twojej
jeżeli bym mogła.. to bym chciała...
wyrzucić cie z ciała mego
ale to jak pozbawić domu bezdomnego...
przykro sie robi i serce boli
bo choć czasem niedobry jesteś mój aniele...
która tak jak ja ci oswoi...
z kim przeżyłeś tak wiele...
wiem ze czasami było ci przykro i łzę ocierałeś..
w końcu byles złem ale damy rade razem...
wiem ze tego nie chciałeś
ze sie starałeś...
prosto z piekła mi cie zesłano bez powrotu do domu
zły byles i krzywdzę mi robiłeś
ale nie płacz, nie powiem Bogu... nie powiem nikomu
bo ty sie zaczynasz zmieniać, a to nie proste.. ja wiem..
wiec uśmiechnij sie mój ukochany
zatrzyj żale i smutki i se pogódźmy..
zatrzyj w sercu rany
i do domu razem wróćmy
ty przy mnie - ja przy tobie
w każdej chwili w każdej dobie
i nic juz nam nigdy nie bedzie
i niebo, i ziemia, i ogień, i woda, i gwiazdy tego chcą
bo we mnie jest MILOSC a Ty MILOSCIA ma

dziękuje za moment jaki poświęcił/as/es

autor

proszek

Dodano: 2005-03-17 02:55:22

Ten wiersz przeczytano 694 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie