Aniele Ty mój

Pusta nicość.
Me marzenie.
Nawet talerz wie,kiedy ma swój koniec...
W sam raz jak dla mnie.
Ciekawe czy mogłabym nim być.

Niby tak zwyczajnie,ale za to jak zielono.
Niby tak egoistycznie,ale jednak...
Nie.Jednak nie myślę tylko o sobie.
To nie żadna piosenka z zakończeniem wesołym.
To życie.

Tak bardzo słonecznie,odbijam cień z okularów o moje źrenice.
Nie patrzę w przyszłość,nie patrzę w przeszłość.
To jak dziewczynka z parasolką i z zapałem dziecięcym.
Otwieram swój świat marzeń.
W niczym nie przypominam już tej,którą jestem.

Nie ma końca.
W tym świecie nie ma chytrości,intrygi i bezczelności.
Jestem za to ja i Ty.
Hipnotyzujesz mnie swoim niebiańskim wzrokiem.
Ty jak anioł,który ma mnie chronić.

I wtedy nie liczy sie już nic.
Tylko pomarańczowa nić od naszej wełnianej miłości.

autor

marzenia182

Napisany: 2008-04-12 Dodano: 2008-07-10 02:45:05

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie