Anioł

Niebo wcale nie istnieje
Spadło na nasz świat z chmurami
Spadło z wizją odkupienia
I ze swymi Aniołami

Już rozumiem, że Ty jesteś
Jednym z tych posłańców światła
Dajesz blask i grzejesz duszę
Choćby była już upadła

Mogłaś zabrać mnie ze sobą
Wziąć pod śnieżnobiałe skrzydła
I pokazać świat bez skazy
Ziemi wielkie malowidła

Ciskasz we mnie grom za gromem
Boisz się zaryzykować
Kiedy skończą się pioruny
Za księżycem chcesz się schować

Jesteś dla mnie doskonała
I to chyba jest barierą
Masa moich wasi błędów
Tak jak mur od Ciebie dzielą

Ty masz w sobie tyle siły
Tyle wiary i ufności
Tyle ciepła i słodyczy
Tyle dziecięcej radości

A ja stoję tu, na dole
Czekam chwili objawienia
Czekam aż znów do mnie zstąpisz
Odsuwając w bok zmartwienia

... bo kiedyś wydawało się niejednemu, że wierszem można zdobyć czyjąś duszę.

autor

Pół-Czarny Książę

Dodano: 2007-04-22 00:10:49

Ten wiersz przeczytano 693 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie