Archeologia wspomnień
Archeologia wspomnień
mroczne wykopaliska
przelatują koło mnie
jakże inne są z bliska
freski szarej pamięci
szereg ludzkich postaci
posągowej niechęci
słowo nic tu nie znaczy
tylko jedno wspomnienie
krzyża cieniem splątane
wciąż porusza sumienie
czy przebaczysz mi Panie?
Komentarze (9)
Piekny wiersz , swietne metafory. Druga strofa jest
super ! :)
Jak to dobrze mieć sumienie. Ty na pewno je masz.
Piękny, pełen wiary wiersz. Wesołych Świąt.
Świetny wiersz, pozdrawiam :)
kazdy z nas jest archeologiem swojej duszy
Przebaczy - Jest miłością i sprawiedliwością..piękny
wiersz..Pozdrawiam..
Wiersz pozwala sobie podumać .... pozdrawiam cieplo i
światecznie
Zaduma to jest to co wypływa z wiersza.
Wspaniały wiersz. Pozwala na chwilę zadumy.
Tak to już jest z naszymi wspomnieniami, trzeba umieć
z nimi zyć