Arkadia
Gdy świadomość marzeń jałowych
człowieka tak obezwładnia
nie naruszę niebiańskiej zmowy
ze słowami „tęsknię Arkadia”
Wzniosę się nad jaskrawe zorze
lecz nie zagoisz tej rany
i spadnę na skały w pokorze
bo skrzydła dawno złamane
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.