Artyści

Nie ma w przyrodzie dwóch takich samych drzew, ani kwiatów,
ani obłoków, które za chwilę wiatr przemieni, ale ty patrzysz
na świat i szukasz do pary tej samej niby to z jabłka połówki.
Co z tego, że coś się tam przyklei? Jakie mogą być połączenia
dwóch nieidealnych części. Zwolennicy symetrii będą rozczarowani.
Ona symetrycznie ułoży poduszki, on rozrzuci od progu spontaniczność,
ona po ukosie przełoży serwety, on niedbale rzuci dowcipem,
że nie lubi mieszkań wypindrzonych jak muzeum.
Czy to znaczy, że uwielbia rozrzucać skarpety?
Tolerancja uładzonych ma swoje granice.
Skarpety raz w roku z prezentami od Mikołaja mają swój urok.
Gdy ktoś kocha, zapach ukochanej osoby zatrzymany w rzeczach,
jest niezwykle romantyczny, ale zapach skarpet?
Popsuje idealistom kompozycję najwspanialszych uczuć,
jak malarzowi, artyście, który przy tworzeniu odkryje,
że nie pasuje mu pewien komponent, ze względu na
źle padające światło…
A więc światło. W pewnej mierze każdy jest takim artystą.
Wybiera detale, komponuje ze szczegółów obraz z okazami
do ujawnienia w blaskach i cieniach. Niektórzy odnajdują się
w brzydocie, twierdząc, że w pięknie nie ma szczerości,
inni uwielbiają piękno za cenę niezupełnej autentyczności.
Co ciekawe, patrząc na to samo „dzieło” doznania mogą być różne.
Tak różni bywają ludzie. Życie to najpiękniejsza ze sztuk.
I miłość to sztuka – kochania. I ludzie – to krytycy tych sztuk.
Szukający się w grupach tych samych ocen.

Szczęśliwego Nowego Roku!

autor

marcepani

Napisany: 2019-12-29 Dodano: 2019-12-29 15:03:17

Ten wiersz przeczytano 1537 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Monolog Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie