Arytmetyka śmierci

dzień po dniu, zalewani krwawymi niusami
poprzedzona liczbami nieskończona fala zer
wściekle płynie z ekranów i kartek
byli i już ich nie ma, kilka prostych zdań
słów zbudowanych ze sterty martwych ciał
unicestwione po raz drugi zjawiskiem skali
każda cyfra to czyjaś matka, syn, znajomy
niestety, zginęli w tłumie, podwójny pech
tusz na kartce, kilka pikseli na monitorze
całe życie zamknięte jednym ruchem
beznamiętnie naciskanego klawisza
rzut oka na tekst, 40 zabitych w zamachu
zamiast wzruszenia, wzruszenie ramion
no cóż, życie...a co w kinach grają?

mamy coraz grubszą skórę

autor

Rymek

Napisany: 2008-07-13 Dodano: 2008-07-14 00:10:38

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie