Auschwitz Kapitalizmu

Bytują w świecie,
bezduszne maszyny egzystencji.
Wraki człowieczeństwa.
Narkomani pieniędzy.

Każdy chce być,
W pociągu do zagłady.
Aby zdążyć szybciej
Wpaść w żar,
Mechanicznego bytu.

Kiedyś obawa- przed unicestwieniem
Teraz chęć.
Kiedyś walka o życie,
Teraz śmierć.

Bo teraz każdy chcę zagłady.
Zagłady uczuć w Auschwitzu kapitalizmu.

Tylko mieć,
mieć, mieć ….. Krzyczą wszędzie.
Idąc z uśmiechem do pieca.
Uczucia odrzucają w dal.

O ile lepiej mieli oni
Ci którzy uczucia mieli,
A ginęli bo ich utracić nie chcieli.
To im pamięć!

Co lepsze jest powiedz Człowieku?
-Człowieku- Szczurze w wyścigu.
Ty co żyjesz w biegu.
Nie widzisz nic po za korytarzem do nicości.

Wołam więc!
Ja skoro nikt nie umie.
Stańcie szczury przy tym oświęcimskim tłumie.
I zapytaj nędzniku.
Czy chciałbyś jak oni niegdyś w tym palenisku…

Co? Nie widzisz!
Bo ty nie zobaczysz! Ty nie uwierzysz!
Bo widzisz tylko
Po ile? Za ile?
Tylko ceny.

Więc zgin jak oni w dymie nicości
w bezwietrznym niebie
I głuchym krzyku.

autor

Bailando

Napisany: 2005-05-12 Dodano: 2006-05-25 20:58:36

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie