Autobiografia
Byłam figlarnym dziewczęciem,
cieszyłam się życia chwilą,
z ciepłym słońca muśnięciem
szłam z uśmiechnięta miną.
Wchodziłam w dorosłe życie
pełna podziwu dla świata,
o szczęściu marzyłam skrycie,
chciałam być w miłość bogata.
Wiara w ludzi mnie zgubiła,
jak bańka prysły marzenia,
codzienność nie była miła,
zadała sercu cierpienia.
Mocny ból otworzył oczy,
inaczej spojrzałam na świat,
barwami jesieni kroczę
i nie liczę ile mam lat.
Otulona szalem nadziei
idę drogą przeznaczenia,
widzę przyszłość w zieleni
i nie mam nic do stracenia.
/EN/
autor
Isana
Dodano: 2012-03-08 08:27:15
Ten wiersz przeczytano 1632 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
WOW! wzruszająca autobiografia
z pięknymi wersami
"Otulona szalem nadziei"
Zostawiam tulaski Elżuniu:)
Znowu nie nazwę tego wierszem, a jedynie wierszykiem
za co przepraszam. Utwór jednak podoba mi się.
Isano skarbeńko wiersz cudowny a dwa ostatnie wersy do
ulubionych:))) Pozdrawiam cieplutko wiosenną nutką:)
Bliski mi twój życioryś Isano, tylko nadzieji we mnie
już brak. Piękny i mądry wiersz , we mnie już wiosna
nie budzi nadziei ...Jesień jest mi bliska ze swą
melancholią, pięknymi kolorami i wspomnieniami...
głowa do góry i naprzód...byle nie patrzeć wstecz, jak
w piosence " nie oglądaj się za siebie, kiedy wstaje
brzask, ruszaj dalej w świat..."
Nadzieja jest najcenniejszą towarzyszką życia, więc my
szanujmy ją i nie zapominajmy o tym...
A te mądre słowa nich będą dobrą wskazówką cyt.
Otulona szalem nadziei
idę drogą przeznaczenia,
widzę przyszłość w zieleni
i nie mam nic do stracenia.
Pozdrawiam serdecznie:)
Czasem wystarczy
...kilka ziarenek
nadziei ,życzliwości,
zrozumienia,
Życie jest dziwne...ale prawdziwe...
Dzieciństwo niespełnieona nadzieja dorosłości i
teraźniejszość rozumna która utrwaliła swoje brzemię i
stała się kwintesencją zamysłu tego wiersza
p o z d r a w i a m
codzienność z wiekiem coraz bardziej staje się nie
miła, więc czekajmy na maj zielony, żeby się w nas
nadzieja obudziła,że dobrą drogą idziemy do swego
przeznaczenia...pozdrawiam z pod Tatr...
Dobrze się czyta, ale w zakończeniu przyszłość w
zieleni poza moją percepcją. Nie umiem tego wypełnić w
sobie obrazem. Pozdrawiam ciepło
Zanim nadejdzie jesień, będzie wiosna i wtedy wszystko
się obudzi. Pozdrawiam :)
Jesień potrafi nie raz zaskoczyć, każdy wiek ma swój
urok.Wiersz piękny.:))
Bardzo ładna, wzruszająca autobiografia...Pozdrawiam
serdecznie...
to dobrze, że kończy się na zielono, czyli jest
nadzieja :-)
bardzo doceniam szczerość ukazując siebie - chylę
czoła bo nie każdy potrafi pisać o sobie