autoportret

wiersz choć napisany dzieś ukazuje to co działo się ze mną kilka lat temu:(:(

Ból rozrywa me serce
z oczy płyną łzy
sięgam po butelkę
kieliszkami przelewam żal
topie smutki
z każdym łykiem coraz lżej
świat kolorów nabiera
...
wpadam w letarg
widze lepszy świat
...
czerń w róż się zamienia
szarość zielenią staje się
biel w błekit się przeistacza
...
ból ustepuje
łzy w uśmiech zmieniają się
niczego się nie boje
niczego nie żal mi
...
na dnie butelki ostatnia kropla
łapczywie chwytam ją
...
koniec
...
zapadam w sen
...
budze się
łzy do oczu się cisną
kolory znikają
patrze w lutro
i
nienawidzę siebie
....

dziś już jestem innym człowiekiem :) życzego tego wszystkim uwięzionym przez to "złudne szczęście"

autor

Tabi

Dodano: 2008-08-18 23:15:36

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie