Ave Adela
czujesz jak idę razem z tobą
i obejmuję cię ramieniem
aby rozwianym liściem szeptać
gdy coś tu było niespełnieniem
i z mgłą co zawsze niespodzianie
opadam do stóp twoich Adel
pamiętasz jak pod starą brzozą
całą we wrzosach scałowałem
bo mnie już nie ma cień pozostał
po tej złocistej porze roku
teraz już jestem białym duchem
co wierszem kroczy tu po zmroku
wpinam się nicią pajęczyny
wplątując w twoje rude loki
tylko wiatr zagrał na tej drodze
miłość więc będzie z tobą kroczyć
J.G.
autor
jadgrad
Dodano: 2019-03-21 21:18:28
Ten wiersz przeczytano 1338 razy
Oddanych głosów: 95
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
I romantyczny i nostalgiczny - wspomnieniowy. Piękny
klimat wiersza.
Pozdrawiam serdecznie:)
miłość nawet po śmierci.
Adel pozostała na ziemi, a on już odszedł i jest
duchem. Pyta się jako istota niewidzialna i
pozaziemska - czy Adel czuje , że jest przy niej i
idzie obok niej. Przypomina jej o romantycznej
schadzce. mówi do niej że cień tylko po nim pozostał i
jako biały anioł kroczy po ziem i. Wiersz ten napawa
mnie smutkiem.
Pozdrawiam serdecznie:))