Ave Adela
czujesz jak idę razem z tobą
i obejmuję cię ramieniem
aby rozwianym liściem szeptać
gdy coś tu było niespełnieniem
i z mgłą co zawsze niespodzianie
opadam do stóp twoich Adel
pamiętasz jak pod starą brzozą
całą we wrzosach scałowałem
bo mnie już nie ma cień pozostał
po tej złocistej porze roku
teraz już jestem białym duchem
co wierszem kroczy tu po zmroku
wpinam się nicią pajęczyny
wplątując w twoje rude loki
tylko wiatr zagrał na tej drodze
miłość więc będzie z tobą kroczyć
J.G.
autor
jadgrad
Dodano: 2019-03-21 21:18:28
Ten wiersz przeczytano 1322 razy
Oddanych głosów: 95
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Podoba się.
Pozdrawiam
O jak pięknie i romantycznie :)
ładnie i zmysłowo
pozdrawiam :)
pięknie i niech miłość kroczy ...
klimatyczny, zmysłowy przekaz romantycznym wierszem:)
pozdrawiam
- miłość nie umiera...
Miłość trwa wiecznie w nas.
Pozdrawiam serdecznie.
Zmysłowo ujęta miłość.
ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
Bardzo ładny wiersz.
Miłego dnia.
re; krzemanka dziękuję wskazówki merytoryczne,
edytowałam.
Miłość aż poza grób...pozdrawiam
Bardzo ładnie zbudowany klimat,
stosowny do tematu wiecznej miłości.
Mimo dużego respektu, jaki czuję dla trzech
niebieskich stalówek,
pozwolę sobie na czytelniczą sugestię.
Msz wiersz by zyskał na pozbyciu się niektórych
powtórzeń (co, jak, już)
I usunięciu „to” z początku czwartego wersu.
Co myślisz np. o „od zawsze” zamiast „co zawsze”
„teraz gdy jestem” zamiast „teraz już jestem”
I pozbyciu się „już” z trzynastego wersu?
Miłego piątku:)
Piękne anielskie słowa. Miłość wszystko może.
Serdecznie pozdrawiam
Pieknie o milosci. Lubie Twoje wiersze.
Serdecznie pozdrawiam :)
Dziekuje za odwiedzinki :)
Uczucie, które wrosło w serce jest zawsze żywe...
Pozdrawiam serdecznie :)