Awatar
Zastanawiam się, czy droga
życia byłaby wspaniała
gdybym miała swego awatara?
By posiadał moje myśli
i walory ciała.
Robił wszystko, co będę
chciała.
Życie jego bym obserwowała.
Patrząc z mojej perspektywy
bym usuwała na bieżąco
każdy postępek kłopotliwy.
Bym czuła się jak w kinie,
patrząc jak awatar za mnie
wszystko wykonuje.
Żyła atrakcyjnie i bezpiecznie.
Czy takie życie bez emocji
i radości sprawi mi szczęście?
Bez przeżywania miłości, czułości,
życiowych atrakcji, by skamieniało
moje serce.
Komentarze (21)
Niewykluczone, że czeka nas taka przyszłość...
Bardzo ciekawy, futurystyczny wiersz!
Serdeczności przesyłam
Nawet gry komputerowe choć to nie jest rzeczywistość
dostarczają wielu emocji i często popełniamy błędy
siedząc wygodnie w fotelu zanim przejdziemy pewien
etap gry...
Pozdrawiam Krysteczku :)
Piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie:)
Ciekawe rozważania :)
Pozdrawiam.
Myślę, że wtedy byłabym tylko obserwatorem życia, jak
widz w kinie,
bardzo ciekawy temat wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Może i są zalety, ale zdecydowanie więcej jest moim
zdaniem wad, pozdrawiam ciepło Krysiu.
Nie jestem fanem avatarów (oprócz filmu o tym tytule)
i zawsze podpisuję się własnym nazwiskiem. Pozdrawiam
myślę że jak człowiek zdrowy i pełny życia to nie :)
ale nie każdy ma życiu tyle samo szczęścia toni może
taki awatar miałby sens... pozdrawiam
Ciekawe jak by to było, zapewniam jednak , że
osobiście wolę przeżyć swoje życie choć różnie to
bywa. Bardzo ładny wiersz
Pozwolę sobie za anną, też tak uważam.
Pozdrawiam ciepło, Krysiu :)
Wspaniale, super wiersz. Zamiast awatara zaglądnij do
szóstego wymiaru,
tam już jesteś.
Pewnie byłabyś zachwycona widząc tam siebie.
Z Twoją duszą pewnie oblegają Cię nie tylko
wielbiciele...
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia
Uczucia są ważne w życiu, bliskie osoby, to wszystko
nadaje sens.
Pozdrawiam serdecznie :)
To ostatnie zdanie- zwrotka jest piękna i mądra.
Za Marianem (M.N.) sobie pozwolę.
Mnie to zupełnie nie kręci, ale zapewne jest wielu,
którzy chętnie "posiedliby" swojego awatara :)
Jednak być sobą i tylko sobą, z wszystkimi ludzkimi
przymiotami i ułomnościami - to jest najpiękniejsze :)
Pozdrawiam ciepło, Krysiu :)
kolejny mądry tekst, tak sobie pomyślałem, może po
prostu potraktować siebie, jako takiego awatara, może
mniej bezpiecznie niż w grze, ale przecież to po
prostu bycie w sobie, codzienna gra