Aż po kres

Nic nie może trwać wiecznie,
ziemska przyjaźń i miłość,
gdy przyjdzie nam siebie stracić,
nie spiesz się godzino...

Zegary także nie staną
choćby je topić w głębinach,
palić na stosie wyrzeczeń,
czas minie i mija...

Obejmę ciebie wzrokiem,
ty za rękę mnie trzymaj,
jeśli będzie nam dana,
wspólna ostatnia godzina...

Nie znamy jej na szczęście,
jest czas na próbę i dubel,
na scenie życia wciąż gramy
bo lepszy w garści wróbel,

niż gołąb na dachu nieba.
Wierzymy, ufamy, że kiedyś
uda nam się też razem,
z chórem aniołów zaśpiewać...

autor

APART-ON

Napisany: 2024-02-23 Dodano: 2024-03-03 20:43:04

Ten wiersz przeczytano 688 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie