Babcia
Puste bez echa własne mieszkanie
w fotelu drzemie biedna staruszka
zniszczone dłonie drżący różaniec
w barszczu pływają koślawe uszka
nagle jest dzwonek alarmem wyje
z tą łyżką w ręku drepcze do drzwi
drogiego wnuczka ściska za szyję
z wielkiej tęsknoty szczere są łzy
kochany wnusiu co ze mną będzie
wszystko załatwię chatę mi zapisz
ładny przytułek wnusio zdobędzie
czego tak stara się na mnie gapisz
Komentarze (20)
niezwykle poruszający wiersz pozdrawiam
nie chcę takiego wiersza:( ja chcę ładnie o babuni
Wiersz wzruszający i okrutnie poruszający.
Pozdrawiam:)
To naprawdę bardzo przykre, że zdarzają się takie
sytuację.. Pozdrawiam +++
Przykre ale jakże często prawdziwe. Temat z życia
wzięty. Cieplutko pozdrawiam
..... + ..... : -) Naprawdę smutny
wiersz,...kto wychowuje takie wnuki?....
Starość nie radość, Młodość nie wieczność a śmierć nie
wesele
takie to już życie i los starszych ludzi że czasem
jedyną alternatywą dla nich jest życie w domu starców
pozdrawiam poruszający wiersz
smutny los naszych kochanych babć. Rośnie pokolenie z
ogromnymi brakami w wychowaniu. Brak czasu? Brak
motywacji? Czym spowowodowane zaniedbanie? Pozdrawiam
Po prostu - brak miłości. Smutne, prawdziwe,
wzruszyłam się. Pozdrawiam.
Przeciez babcie mozna przeniesc do domu "ZLOTA
JESIEN" a w jej mieszkaniu juz teraz wnuczek moze
zamieszkac: dobre rozwiazanie - nieprawdaz?
Dobry refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam cieplutko.
...piszesz prawdę, babcie jadają barszcz albo owsiankę
żeby dzieciom i wnukom było lepiej i nie mogą liczyć
nawet na dobre słowo...
Mam nadzieję, że to nie jest wiersz z autopsji. A
prawda jest taka, że tak w życiu - niestety - bywa.
Wiersz mnie zatrzymał. Pozdrawiam.
Ostatnia zwrotka przepełniona smutkiem , cóż i tacy
wnukowie się zdażają ,piękny wiersz.
Rodzina, szkoda tylko że kocha jedna strona. Tak są
ludzie bez uczuć i to niekiedy ci najbliżsi niestety.
Pozdrawiam.
Naiwna ufność niejednej babci sprawiła ból i
cierpienie. Smutny klimat wiersza skłania
do zadumy. Pozdrawiam.