Babcia Julianna

/odkąd pamiętam babcia nosiła czarne sukienki/ w takim
szyku nie byłoby lepiej? plamka bieli kojarzy się z
białym kołnierzykiem - głowię się, dlaczego biel
wyrzucała z nieba... najbardziej trafia do mnie puenta
- w domu czy kościele, modlić się można wszędzie, byle
szczerze (trochę się bała peelka tej babci:)
pozdrawiam

niesamowity wiersz, niesamowita historia, ciekawa, z
domysłem, ku refleksji, masa uczuć i emocji schowanych
pod tą czernią i bielą jak wykrzyknik

mile wspomnienie

"Świat jest twardy zarówno w tym, co pamięta, jak
i w tym, co zapomina."

Nachodzą wspomnienia,
z uczuciem wzruszenia!
Pozdrawiam!

a przecież jest wszędzie! i może ktoś woli intymność w
modlitwie?

miły obraz babci:)
Moją pamietam usmiechnietą pochyloną nad żelazkiem
cichą i skromną
pozdrawiam serdecznie:)

Jakbym widziała swoją babcię/cicha i zawsze
uśmiechnięta/! Wróciły wspomnienia. Bardzo dziękuję.
Serdecznie pozdrawiam.

Ciekawy portret babci i jej pretensji. Pozdrawiam.