Babunia i dziadunio
W parku na ławeczce babunia i dziadunio
siedzieli.
W oczy z miłością patrzyli, byli
uśmiechnięci, mili.
Młodość wspominali, wsłuchiwali się w
siebie.
Okazywali miłość i przywiązanie.
Szczęśliwi byli, mimo dostojnego wieku.
Twarze ich naznaczone znakiem czasu,
zmarszczkami poorane, zszarzałe,
włosy siwe, przerzedzone.
Radość źycia od nich promieniowała.
Para ogólną życzliwość wokół rozsiewała.
Trzymali się za ręce, spacerowali po
parku.
Wszyscy za nimi się oglądali z łezką w
oku.
Wyglądali godnie i spokojnie.
Moc mądrości życiowej i szacunku mieli w
sobie.
Mimo, że byli tacy zwyczajni, to wyglądali
nadzwyczajnie.
Obserwujący patrzyli na nich zazdrośnie,
bo mimo podeszłego wieku potrafili być
szczęśliwi i radośni.
Piękny to widok widzieć ludzi kochających
się i szanujących.
Swym blaskiem otoczenie
rozświetlajacych…
Komentarze (5)
Dziadkowie to wspaniali przyjaciele swoich wnuków;
lubią spędzać z nimi czas i spełniać małe zachcianki.
Pozwoliłam sobie wstawić swój stary monolog:
Zwyczajnie piękni
Świadomi tego, ile wiosenek mają już za sobą,
nie dostrzegają srebrnych nitek na skroniach,
jesienność nie zdołała odebrać ochoty do życia,
choć lata prędko lecą, im niespieszno donikąd.
Czas strawił urodę, lecz młodości serc nie zdołał,
nadal chłoną czułe szepty śmiechem przerywane,
dotyk, muśnięcia ustami przyjemność sprawiają,
szczęśliwi, na upływ czasu wzruszają ramionami.
"Nigdy nie zestarzeje się serce, które kocha" Sokrates
Miłego dnia życzę :)
Wiersz wzrusza. Miłość pielęgnowana nigdy nie ustaje
lecz umacnia się. Szczęście mają Ci, którzy razem
dożywają sędziwego wieku w szacunku i miłości dla
siebie. Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie z serca napisane.
z bagna ledwie wygrzebał ale Babci siedzacej na
ławeczce przyniósł kwiatuszek. Sam widziałem i ze
wzruszenia... Pozdrawiam Babcie Pozdrawiam Dziadków
:):):)
Ciepło o szczęśliwej starości,
tylko czy ona istnieje?
Miłej niedzieli:}