bądź i daj być!
Niech Cię weźmie licho literacka
stylistyko
pozorna przejrzystości przesiąknięta
kpiną
jakże wybiórcza tudzież wyszukana myślą
zawiłą
wiersz uczuciem dynamicznym ustatyczniony
tylko
dla siebie tworzony lecz dla wszystek
dostępny
uwzględnia mnie w różnorodności ludzkiej
zmiany
nie pcha się na salony lecz poszukuje swej
membrany
daj poczuć głód, daj być na własne uczucia
posępnym
duma kontekstu zestawiająca na przeciw
uczucia
jakże ocenić głębię tak nam tajemniczo
bliską
gdy głębia nie stanowi synonimu terminu
nisko
przemilczmy ocenę porównania wniosków
snucia
nie liczy się "gramatyka", w wierszu liczą
się uczucia
Kamil
Komentarze (2)
Bardzo dobry Język literacki dojrzały i konkluzja
trafna ui skoromnie dodam od siebie - poezji nauczyć
się nie da Ona tworzy człowieka i z boskiego powstaje
więc porównać nie można ponieważ bycie to rodzenie a
każdy z nas inne ma podmioty lecz droga tożsama Kto
poetą się staje nigdy nie poprawia myśli innych tylko
zachwyt kładzie u stóp lub omija niezgrabne aby nie
ranić niedojrzałości Pozdrawiam ciepło i powodzenia
Pisz:)
nie jest sztuką być poprzez li tylko stanie w
milczeniu,
prawdziwym tańcem na linie jest być i mieć,
i cieszyć się nierozdrażnieniem.
mieć co było, być z tym co się miało najlepsze,
a to wcale nie tak łatwo.