Bajka

Zatańczyłam piórem po papierze,
Zamiotłam czerwoną sukienką
I poślizgnąwszy się wpadłam
W twoje ramiona

Spłoszona, spłonęłam krwawym
Jak suknia rumieńcem
I próbowałam odejść

Ale ty spojrzałeś na mnie spod
Rudej, zmierzwionej grzywy i
Zatrzymałeś za rękę

Bez słowa

Ale słowa miałeś w błękitnych
Oczach, a ja mogłam z nich czytać
Jak z książki

I nawet nie wiesz, że dla
Mnie układały się w hymn

A kiedy ja stanęłam zapatrzona
Ty ścisnąłeś moja dłoń i
Poprowadziłeś na parkiet

Pośród zdumionych spojrzeń
Ludzi, szłam nie stawiając
Oporu, jak z zamkniętymi oczyma

Aż w końcu rzeczywiście je
Zamknęłam i utonęłam

W muzyce, w tańcu,
W twoich oczach i ramionach
Spokojna, utonęłam

A ty
Bez słowa
Po kilku chwilach, a może godzinach
Wyprowadziłeś mnie z sali

Ogród skapany był w księżycowym
Blasku, a biały zegar wśród róż
Bił właśnie dwunastą

Krople z fontanny spadały na moje ramiona
Rosząc czerwoną sukienkę w
Kolorze krwi i mojego rumieńca

Wszystko zdawało się piękną bajką
I pewnie nią było, bo gdy
Podniosłam ciężkie powieki
W mgłę się rozmyło:

Ty siedzisz po drugiej stronie świetlicy
Ze znudzoną miną, a ja tańczę
Piórem po papierze
Ślizgając się w czerwonej sukience...

Kolejny dowód na to, że coś się ze mną dzieje.

autor

Sabath

Dodano: 2007-10-20 20:35:34

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie