Bajka o brataniu się myśliwego...

Ścieżynką leśną, myśliwy Jerzy.
Zdąża na piknik do Białowieży.
W tym samym czasie z przeciwnej strony.
Z puszczy ostępów biegnie Żubr zgarbiony.

Chociaż, cel mało zbożny ich dzisiaj prowadzi.
Bardzo ze swoich, są zamiarów radzi.
Bo na jednego czeka Zubrzyca.
Drugi żubrówką, chce krasić lica.

Taką potrzebą obaj zwabieni.
Przez swoich bożków są wciąż kuszeni.
Zmierzają prosto do matecznika.
Żubr na zew Wenus, Jerzy Bachusa ma za przewodnika.

Nałóg myśliwego pędzi jak szalony.
Przecież z Bachusem jest umówiony.
Żubrem chuć wielka targa gwałtownie.
On też z Zubrzycą jest już po słowie.

Dotąd pan Jerzy, gdy zoczył Żubra to zaraz mierzył.
Król puszczy zawsze nastawiał rogi, ludziom nie wierzył.
Jednak przyjemne cele, tak ich zbratały.
Że, dawne waśnie oraz urazy gdzieś uleciały.

Wierzcie kochani, że nie tylko w Białowieży.
Dochodzi teraz do zawierania tak dziwnych przymierzy.
A jaką przestrogę wysnuć z tej bajki należy?
Taką, że dla zysków i przyjemności każdy z każdym się sprzymierzy.

autor

zdzisław

Napisany: 2006-12-12 Dodano: 2006-12-12 10:53:20

Ten wiersz przeczytano 717 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie