Bajka - Kiedy koń staje się...

@virginio: ach jo, cieszę się, że jesteś - niech Ci
pióro lekkim będzie i radość przynosi :)

wróciłam tu, brakowało mi beja ,,,ichna

virginio - w Twoim komentarzu jest więcej poezji niż
bajeczce :)

wszystkim czytelnikom serdecznie dziękuję i gorąco
pozdrawiam - miło, że zaglądacie, a jeszcze milej,
kiedy macie ochotę na choćby malutką refleksję.

pędzący ,z rozwianą grzywą wiersz :}

...i cięgiem strofki pędzą, gdzie chcą albo a leją -
a galopujcie sobie do woli :)

tia, kożdy to zna:
a leją gwiazd tabuny
do WC, a mogłyby loć
na estrada i na trybuny..

a klacz pognała,
w skowronkach cała,
bo czemu nie...

nic ją nie boli,
może swawolić,
tak właśnie chce...

teraz Pegaza
szybko poszuka,
całusa da...

ząbek wyrwany.
Pegaz narwany,
gania gdzie chce...:)

:))) dzięki Vick - fajnie to wykombinowałeś - a
Sośnicką doskonale pamiętam :)

przyczłapała szkapa stara do dentysty;
rwij pan zęby z przodu pyska: ma być czysty!
wszystkie? - wszystkie, choć wszystkie są zdrowe!
niech, kiedy uśmiech zrobię na policzkach
żaden głupi koniarz, czy też jeździec mi nie powie, że
kobyła szczerzy zęby jak Zdzicha Sośnicka!

I tak wizyta u dentysty odmienia ;) Pozdrawiam :)

wyobraźnia i inspiracja

Uśmiała się końska gęba,
gdy jej usunęli zęba!
Pozdrawiam!

Fajny, ciepły wiersz marcepani! Jak najbardziej
przyjemny w odbiorze!
Pozdrawiam serdecznie!:))

No, no proszę, wystarczy usunąć ząb aby urosły
skrzydła. Zabawny wierszyk z koniem w roli głównej,
pozdrawiam marcepani:-)