Bajka o królewnie zbyt słabej...
znam bajkę o miłości. a może
to bajka o cierpieniu?
chyba nie wiem na pewno. zresztą
to przecież wszystko jedno.
bajka jak bajka.
czytasz, lecz nie widzisz.
tego co się dzieje w szarym,
papierowym sercu królewny. nic
nie wiesz o księciu co przerażonym
krzykiem rozdziera ciszę w ukryciu.
Ta bajka ma w sobie coś z dramatu.
Choć zahacza o komedię.
Wiesz… opowiem ci bajkę.
Bajkę o życiu.
To była jesień.
Szara, bura jesień.
Bez emocji, bez uniesień.
Był sobie pewien młodzieniec,
Co bawił się kochaniem.
I była sobie dziewczyna,
Której serce zamienił w kamień.
Och nie tak od razu,
A skądże.
Najpierw uczynił ją swego
Serca damą.
Sprawiał że płakała z radości.
A potem… potem zostawił ją samą.
Pozbawił swej nic niewartej miłości.
Otuliła rękoma ciało,
I dotknęła swego serca.
By się nie złamało.
A on mówił dalej.
Choć tak bardzo bolało.
A kiedy skończył ostatnie słowa,
Zobaczył przerażoną buzię,
I wystraszone oczy.
A przeraźliwy ból…
Tak bardzo ją zaskoczył.
a ona nie była gotowa,
poczuć tego tak blisko.
raniące słowa oplotły drżące
ciało wstrętną prawdą, gorzką
i śliską.
i zniknęło wszystko.
Oprócz wspomnień.
Słodkich, obrzydliwie słodkich.
Pamiętała jak całował jej palce
Jak wplatał we włosy dłonie.
I tak go znienawidziła…
I tak go kochała…
Postanowiła zapomnieć.
lecz nie potrafiła zedrzeć z siebie jego
zapachu jego dotyku jego smaku nie
potrafiła zetrzeć palącej zdrady
czuła wpatrzony w siebie obłąkany wzrok
oszalała
nie dała rady.
Znaleźli dziewczynę pewnego ranka
Leżała w ogrodzie za domem
Cała zatopiona w kwiatach.
W oknie trzepotała firanka
W filiżance stygła niedopita herbata.
A ona miała oczy i usta otwarte.
Zakrwawionymi dłońmi wydrapała w piachu
Napis, ironio losu, miłosny:
„Czekałam na ciebie. Czekałam aż do
wiosny.”
Oh!
Bo to była już wiosna!
Taka piękna pora roku.
Taka piękna, tak radosna.
Komentarze (6)
wiersz bardzo prawdziwy, trafia prosto w serce...
Bardzo prawdopodopodobne i rzeczywiste. Bardzo dobry:)
bajka jak bajka.
BARDZO DOBRY !!!
Nie wiem kim ani skąd jesteś, ale jedno wiem na pewno,
takie wiersze chciałbym czytać już zawsze. Takie
prawdziwe, ukazujące szarą rzeczywistość świata, a to
wszystko przedstawione w metaforach, porównaniach i
ubrane w piękne słowa. Jak dla mnie to wiersz który
powinien zająć pierwsze miejsce w tomiku. Ale to tylko
moje skromne zdanie ;)
Powodzenia i pisz pisz pisz, bo jesteś w tym świetny
zapomniał bawił się dostarczał sobie adrenaliny
odszedł bo była nie taka? Trudno dociec ale wiersz
krzyczy bólem bo igrać nie wolno z ogniem który
powstaje w czyimś sercu Wiersz w podtekście o
uczciwość wnosi Bardzo mocny w wymowie Dobry:)