Bal (Samotne łzy, ogrzewają mi...

Dla kobiety, która nie wie czy podnieść papierek z ziemi, który jest moim sercem; nie wie też czy schować go do kieszeni, czy wyrzucić do kosza...

Setki par, mgła, Panie w białych jak płatek śniegu sukniach, Panowie w kruczo-czarnych frakach; dziś ich jest ten świat.
I z pośród tych setek czarno-białych smug, kroczących po parkiecie, widzę jedną, jakby najczystszą kroplę wody, widzę Ciebie.
Na twarzy dziś gości uśmiech twój, który tak bardzo kocham, który uśmierza mój ból, jednak dziś, umila on wieczór innemu...
Piję kolejny kieliszek szampana, stojąc na tarasie, widzę wszystko, widzę ostro, i choć noc ciemna zdąrzyła już nastać, na czarnym niebie nie widać zwiastunów gwiazd...
Dziś błyszczysz tylko Ty, lecz nie dla mnie...
Na białych filarach zdobionych srebrem, tańczą wtulone w siebie cienie, choć światło migocze to ciemność nastaje, przepełnia mą duszę i w sercu zostaje, a ja wciąż patrzę na Ciebie, na radość w twych oczach, i czuję twój oddech, i ciepłą woń szampana, emanującą z twojego ciała...
Kolejny już raz przecieram oczy, lecz teraz ,tutaj nie ma już Ciebie; nie ma nikogo, tylko ja, szampan, taras i noc... Nie dla mnie ten bal... Nie dla mnie twój blask...

autor

wiseman

Napisany: 2008-01-21 Dodano: 2008-01-21 11:04:10

Ten wiersz przeczytano 786 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie