Ballada o czterech braciach

Gdzieś na samym końcu świata,
Tuż przy granicy nicości,
Jest karczma, co zwie się „Zatrata”
W karczmie czwórka dziwnych gości.

Gęsta cisza, trupi spokój
Od nicości tu napływa.
Żyd już koniom dał obroku,
Teraz gościom niesie piwo.

Sączą różne alkohole,
Niczym ich nie zagryzają.
Siedzą przy dębowym stole
I wciąż trzeźwe głowy mają.

Łucznik w koronie na głowie,
Rycerz z mieczem i czekanem,
Paskarz, który waży owies...
A Śmierć jest czwartym kompanem.

Siedzi sobie czterech braci,
Krążą kielichy i dzbany...
Miło czekać tak w „Zatracie”
Na dźwięk pieczęci łamanych.

A nad karczmą w blasku chwały
U stóp Ojca siadł Baranek.
Może właśnie sięga śmiało
Po zwój zapieczętowany...

autor

jastrz

Napisany: 2018-05-31 Dodano: 2018-06-01 01:20:01

Ten wiersz przeczytano 1247 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie