Własne przykazania (wskazania i...

W tę noc tak żywą jak wspomnienia
Chciałabym w końcu wypić ten kielich zapomnienia
Spragnione usta swe napoić uczuciem,
A uśmiechem na twarzy zastąpić serca kłucie.
Znaleźć ukojenia w ciepłej, męskiej dłoni
I własne szczęście w końcu dogonić
Otrzymać ciche wybaczenie
I oczyścić z grzechów swoje sumienie
Podarować komuś miłość własną osobą,
Choć i tak wiadomym, że pragnę być z Tobą!
Tylko w miłości pokładać wszelkie nadzieje -
I tak czekają nas kryzysy lecz to miłości nie rozwieje.
W Bożym domu schować się przed burzą -
Tam wszyscy ludzie pomocą służą.
Poukładać w jeden wiersz stosy uczyć i myśli,
A może jeszcze tej nocy wszystko mu się przyśni.
Rozwiązać ostatnią zagadkę życia
I spojrzeć w ten sąd bez łez swoich krycia.
Ujrzeć tą twarz i spojrzeć bez wahania w te oczy
Wiedząc, że tylko cisza po burzy może mnie w nich zaskoczyć.
W jeden rytm naszych serc i dusz
Te wspomnienia złóż
I ten ostatni raz zapłacz nad swoją dolą -
Są przecież chwile, które mniej bolą...

autor

HipnotiC.E-g

Dodano: 2007-01-09 15:42:42

Ten wiersz przeczytano 734 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie