Ballada o piękności jeziora

Opowieśc o miłości bez wzajemności...

Nad jeziorem , pieknym ,mrocznym
mieszkało grono dziewic skocznych,
nimf , rusałek-było tłoczno
nad tym brzegiem gdzie piekne lilie rosną.

każda piękna, czarująca
jak łabędzica fruwająca.
Czarowały swym wdziekiem
zeby uznanie zdobyć przed jakimś młodzieńcem.

Jednak, jedna z nich miała urodę jakich mało.
Była smukła, błyskotliwa,
z dwoma warkoczami niczym zniwa
i czarujących jak niebo oczach.
Ten wiedok dopiero zaurocza!

Dafne, tak na imie miała,
Cały wolny czas bestroskiej zabawie poświecała.
Matka, w furie popadała, bo za młodzieńcami sie jej corka nie uganiała.

A kandydatów było bez liku,
Jak kropel wody w małym strumyku.

Za to Dafne nie chciała o tym słuchać
bo wolała jak nimfa pląsać, po strumykach
po polach i nucic pieknie piesni do wieczora...

Pewnego ranka wszystko sie zmieniło.
Ciepło i miłość do serca jej wskoczyło.
Na polanie ujżała młodzieńca pewnego o
imieniu Marchello

Któż by mądry się spodziewał się
tej dziwnej, urokliwej, i z nienadzka miłości ktora nimfy uwodzi do samotności?

Nimfa czarująco zaczeła zachęcać chłopca
do tańcu i śpiewu.
młodzieniec przyją zaproszenia
i zaczął tancowac bez chwili wetchnienia.

Po kilku walcach ,pieśni i zabawach
Marchello poznał rusałkę Helę ,
siostrę Milenie
I cudną jak słońce Stelle Maxwelle

Dafne nie traciła ducha walki i
podziwiała rywalki.
Choć zwyciestwa była pewna
los i tak zrobił jej psikusa
Ach! jaka to była pokusa!

Po miesiącu równym
Marchello powrócił i oznajmił ze za zonę chce pojąć
piekną Stelle .

Dafne zdziwiona i oburzona
poszła nad jezioro
z przejrzystą wodą
i szlochem zaniosła sie całą swą osobą.
Twarzyczka, jej zbladła
oczka pociemniały
i nikogo innego pokochać nie chciały.
Włosy niczym popiół
szare...z tęsknoty posiwiały na stałe.

Lata mijały
a beztrostroski nie powracały.
Znuzona nimfa , bez radości na twarzy
wiedziała co sie niedługo wydarzy.

Suknia poszarpana,
Wytarte rękawy...
Śmierci były jakby do twarzy.
Lata sie nie liczyły,
młodziencze dnie nie powróciły,
i miłością nie uleczyły.

Bladziutka Dafne,
powolutku padła
na tafle jeziora
i taka była opowieść o "piękności jeziora".

Czasem tak bywa....

autor

Bliźniaczki

Napisany: 2006-01-29 Dodano: 2006-01-31 15:27:00

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie