Ballada polska

Patrzę na ludzi mądrych i głupich
Jak się z uporem spierają o byt
Jak zamiast słów z ich czaszek trupich
Rozbełtany wylewa się kit

Patrzę na pyski chude i tłuste
Jak przeżuwają codzienność dnia
Jak kłami w zaplutych ustach
Obdzierają korę do pnia

I to nie koniec, mnoży się tłuszcza
W bagnie bełkotu po szyje trwa
To co wypluje z powrotem wpuszcza
Taple się w gnoju sięgając dna

Żarliwe w toku płyną debaty
O to co warte a warte nie jest
A pozostałych sięgają baty
A sensem życia jest życie z kwest

I drepcze w miejscu prosta logika
Wiara w rozsądek nadal śpi
A życie przed nosem umyka
Lecz nie dla tego co z życia kpi.

autor

Halgor

Napisany: 2006-03-30 Dodano: 2006-03-31 08:09:49

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie