I wciąż przed siebie

Już żeśmy wyszli z głębokiej otchłani
I tak płyniemy na grzbiecie tej fali
Odwiecznym prądem przed siebie gdzieś gnani
Wierząc, że dobry kurs obrali

Mamią wyspy przez nas nie odkryte
Chociaż niejedną splamione już stopą
I już zapewne tylko w piach obfite
We wraki stare co kiedyś były flotą

I nie czekają na plażach rozbitków
Zgłodniałe stada wściekłych ludożerców
Kości zbielałe błyszczą niedobitków
Nie znając swoich spadkobierców

I tak niesieni falą przez przestwór
Ciekawi dziewiczych odmętów
O ich istnienie toczymy wciąż spór
W zgiełku nie widząc własnych okrętów.

autor

Halgor

Napisany: 2006-02-25 Dodano: 2006-03-06 11:38:45

Ten wiersz przeczytano 677 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie