Ballada o szczęściu

V i A, Ani i wszystkim szczęśliwym ludziom.

Dziś opowiem wam o szczęściu.
Szczęściu, które każdy ma szanse przeżyć.
Szlam w słońcu, w parku, w czerwcu.
I nagle...nagle poczułam to wszystko... słonce, park, czerwiec.
Tyle uśmiechów na twarzach, tyle słońca w ludzkich ruchach.
Tyle szczęścia.
Najpierw szła młoda dziewczyna, w ustach papieros, w ręku puszka piwa,
i mimo wszystko, ona jest szczęśliwa.
Później, mój wzrok padł na parę mi znajomą,
V i A.
Szli jak zwykle objęci, zapatrzeni w siebie,
to jest szczęście.
Szczęściem jest nawet ich znać.
Znając ludzi szczęśliwych, owym szczęściem dzielą się z nami...
Chwilę później W tle, szła kobieta przy nadziei, chyba z mężem.
Jego wzrok...kocha ja.
Mężczyzna, gdy naprawdę kocha kobietę,
nigdy nie chce przestawać ja dotykać, nawet wzrokiem.
A widok małego dziecka bawiącego się z młodym ojcem,
brata z siostra, przyjaciela z przyjacielem.
Czy to nie jest szczęście?
A wiecie jaki jest najpiękniejszy widok?
Starsza kobieta z takim samymmężczyzna...
idą za rękę...
razem...
przez życie...
od ponad 60 lat...

(to w sumienie wiersz...ale co tam:P)

autor

anathemka

Napisany: 2004-06-11 Dodano: 2005-06-13 08:39:23

Ten wiersz przeczytano 1199 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie