Ballada o zadufanej dziewczynie

„Czego pragniemy dla byłych partnerów- szczęścia , ale może niezbyt upojnego.”

Bronił jej w przedszkolu,
Cukierki z ręki jadł.
Pod krzakiem agrestu
Całusa nawet skradł.

W jednej ławce w szkole,
Na obozach i w grach.
Nosił jej tornister
Zakochany , że strach.

Może nie był piękny,
Wysoki niezbyt też,
Serce miał jak kryształ,
Za nią w ogień by szedł.

Wszyscy jej mówili:
„Dobry chłopak ten Ryś.”
Ona jednak poszła
W stronę , gdzie pieniądz lśnił.

Wesele , podróże,
Zabawy ponad stan.
Tylko brak miłości,
Powoli pękał dzban.

Spotkała dziś Rysia,
Wyprzystojniał , że hej.
Dobry mąż i ojciec,
Z pieniędzmi nie jest źle.

Myśli sobie teraz,
„ Gdzie ja miałam oczy!
Nie słuchałam serca,
Los koło zatoczył.”

Jedno poszło górą,
A drugie doliną.
Ktoś zyskał , ktoś stracił,
Ktoś się w drodze minął!

Ciemną nocą Rysio
Myśli o niej skrycie.
Ona pod palmami
Chce odmienić życie.

Los się bardzo starał,
Pchał ich w swe ramiona.
Czczy jest żal po latach,
On mężem, tyś żoną.

Wysłuchałam, zapisałam . Żal po czasie! W związkach średnio szczęśliwi . Kochajcie teraz tych, z którymi jesteście, ich chociaż nie krzywdźcie.

autor

donna lukrecja

Dodano: 2006-07-25 00:06:43

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie