Barbaro, Barbórko ...

Tysiąc trzysta metrów w dół.
Szans na wyjazd - pół na pół.
Jakiś metan, podmuch tlenu,
Żegnaj życie, przyjacielu ...

Mówią że śmierć ta w zawód wpisana,
Że to ruletka źle rozegrana,
Powiedzcie to żonom, dzieciom i matkom
Kto sponsoruje górniczym wypadkom ...

Że umrzeć musi ten co się rodzi
Wiadomo. Tylko czemu tak bez litości uwodzi
I najobfitsze zbiera z istnień żniwa
Święta Barbara. Górników patronka prawdziwa?

Jestem żoną górnika ... I córką też. Tato był ratownikiem.

autor

Krystyna

Napisany: 2006-11-21 Dodano: 2006-11-22 00:16:22

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie