BARDZO STARY DOM
Jestem stary, opuszczony
do tego pochylony mocno.
W ogrodzie zaniedbany
od dawna już stoję.
Szyby w oknach wybite,
drzwi z zawiasów wyrwane.
Dach dziurawy a komin
gdzieś obok mnie leży.
Przypominam sobie lata
mojej świetności gdy
tylu ludzi we mnie
tak chętnie mieszkało.
Radość i smutek też
czasem się pojawiał.
Byłem odnawiany
na nowo urządzany.
Teraz nawet z tynku
jestem odrapany. Myślę,
że wkrótce do ostatniej
cegły rozebrany będę.
Na moim miejscu
nowy dom powstanie.
O mnie nikt już
nie będzie pamiętał.
Teraz tak się zastanawiam
czy życie moje jest takie
samo a może tylko
podobne do życia człowieka.
autor
Yvet
Dodano: 2014-09-12 09:07:25
Ten wiersz przeczytano 968 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Mariat i Janie dziękuję za odwiedziny i komentarze,
pozdrawiam i miłego dnia życzę
Można z pewnością porównać do człowieka. Stary dom,
stary mebel, stary człowiek jest spisany na straty,
nikomu niepotrzebny. Pozdrawiam.
ach ile takich domostw, po których tylko ślad,
w postaci starych domów,
w których skrzeczący ptak
oznajmia że tu rządzi,
że gospodarzy brak.
wymarli, wyjechali.
a on samotnie tak
w ogromnym zapomnieniu
pośród żyjących jeszcze
i tylko w trawie kwiatki
wzajemnie siebie pieszczą.
Dzięki Tomku za piękny wierszowany komentarz,
serdecznie pozdrawiam i miłego popołudnia życzę :)
w nim potrzebna rączka złota
co się pali w niej robota
tu naprawi tam da łaty
i dom będzie jak przed laty
i nie będzie stał gdzieś w cieniu
by go wzięli do skansenu
choć tam pięknie gdy zwiedzicie
ale tam nie tętni życie
a dom wtedy raźno stoi
gdy jak w ulu w nim się roi:)))
pozdrawiam pięknie:)))
Dziękuję moi mili za odwiedziny i miłe komentarze,
pozdrawiam :)
Smutny lecz piekny wiersz pozdrawiam
Wspaniała metafora.Nasze życie czasem bywa takie jak
ten dom.Pozdrawiam serdecznie:)
Smutny ale piękny wiersz. Pozdrawia bardzo serdecznie
Metafora wspaniała jak i temat wiersza.Patrząc na Twój
awatar nie pomyślałbym,że możesz pisać o starej
kamienicy ( ładna twarz)Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję moi mili za komentarze i odwiedziny,
serdecznie pozdrawiam i życzę miłego wieczoru :))
bardzo zmysłowe porównanie człowieka z domem
aż mi łezka popłynęła ...
pozdrawiam cieplutko i serdecznie
Temat przemijania w pięknej metaforze...gratulacje :-)
Dobre porównanie domu do człowieka w smutnym wierszu
pozdrawiam
smutek a dom bez gospodarza trąci duchem
pozdrawiam serdecznie :)