Bestia i piekna

spotkała bestia razu pewnego
kogoś nadmiar pięknego
niczym róży kwiat powabnego
doskonalego i bystrego



serce swe bestia podarowała
pięknie się uśmiechała
ody do piękną śpiewała
obrazy wciąż malowała




zdążyło się tez zupełnie przypadkiem
ze wylała bestia farbę ukradkiem
wtem piękna swa paszcze otworzyła
bestia się spłoszyła
bo w pięknej prawdziwa bestia tkwiła
złość się w niej wiła.


a pozory wciąż mylą.





szukasz piękna i doskonałości
zajrzyj do przytułku godności
ludzi zostawiony, porzuconych
błotem obrzuconych.




Oni Ci prawdę cala życia wyjawia
na spotkanie zawsze się stawia.
z nimi świat przemierzysz
o ile to im uwierzysz.




I staną na waszej drodze potworów całe rzesze
drwiących szydzących w swej wierze
i ugniesz się haniebnie
i upadniesz bezwzględny, bezwzględnie.

autor

Inkwizytor

Dodano: 2007-01-20 22:26:30

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie