Bez ciebie...

Wiosno

Nie rozścielą się dywany zielone,
sady nie zakwitną łąki nie ukwiecą,
na błękicie też nie zalśni słońce,
świat nie wypięknieje w oczach.

Gdzie się nie rozejrzeć, wszędzie
wietrznie deszczowo posępnie,
wichury łamią kolczaste gałęzie,
w błocie toną ścieżki po roztopach.
Zziębnięte echo nie zabiera głosu,
czeka, aż wyprowadzi się z lasu
nieprzyjazne mu przedwiośnie...

A ja bogatą paletą ciepłych odcieni
farb olejnych namaluję na płótnie,
krajobraz, za jakim wciąż tęsknię;
gdy go dokończę i uraduję duszę,
z barwnym widokiem łona natury
skrzętnie ukrytym pod powiekami,
otulona szalem drzemkę sobie utnę.

autor

_wena_

Napisany: 2022-02-25 Dodano: 2022-02-25 09:06:14

Ten wiersz przeczytano 6170 razy

Oddanych głosów: 103

Rodzaj Monolog Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie