Bez przebaczenia
Stukot serca może a może tylko drżenie
bezsenne noce wciąż ranią obawą
że sen był tylko złudzeniem
przepadły wszystkie normy schematy
bo wiersz się pisze jak zwykle
wprost z serca i ciężko na raty
średniówka sylaby wyblakłe już rymy
nie mają znaczenia umarły
jak życie cicho i bez przyczyny
nadzieja że świat miłość ocali
spętana odą do samotności
ten świat jest dla niej za mały
jak nasze dusze stąd do wieczności
autor
m13m1
Dodano: 2023-10-24 22:15:50
Ten wiersz przeczytano 452 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Najważniejsze, że można sobie swój mały świat stworzyć
i mieć gdzieś ten z telewizora i z netu.
PS
A o średniówce i rymach to tu na Beju wielu piszących
nie ma zielonego pojęcia.
"wiersz się pisze jak zwykle
wprost z serca"
Mnie także podoba się ta zaduma nad miłością.
Przeczytało mi się
"może stukot serca a może tylko drżenie" i
"nadzieja że miłość świat ocali". Mam nadzieje, że
autor wybaczy mi te czytelnicze trzy grosze. Miłego
dnia:)
Masz racje.
Nadzieja nie moze sobie znalezc miejsca w tym (naszym)
swiecie. :(
Serdecznosci dolaczam. :)
Moje noce też są bezsenne, chyba dlatego, że jeszcze
nic nie wyblakło...Pozdrawiam :)