Bez sensu!

Zachłyśnięta Nibylandią
Potykam się o krawężniki przyzwyczajeń
Tchnienia
Chowam wraz z wiatrem do dziupli
Tchnienia
........................................... ..
Przejmująco nieparzyste...
Krokodyle łzy
Nawadniają ekosystem przeszłości

A ja...
Jak gdyby nigdy nic
Wzrokiem muskam słońce
Z lekkością piórka...

Zwątpienie
O smaku...................
...Pustego pudełka czekolady...
Było.
Wyrzucę do kosza
B y ł o.
Słońce świeci nadal!
A więc jestem

Jestem
Ja i Słońce
Ja
Bez czekolady

Słodycz przemija, a Światło to skarb odnawialny...

autor

olartystka

Napisany: 2007-04-08 Dodano: 2007-04-24 00:32:08

Ten wiersz przeczytano 401 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie