bez tytułu

przyszła do mnie
nie zapytała czy może
pochłonęła mój umysł
nie zostawiając mi niczego
dzień, a wokół mnie ciemność
tłum, a nie mam do kogo otworzyć ust

rozbiła się o skalny brzeg
kula
wspomnienia zabrały
fale
w dole
bezkresna nicość

zakuła w kajdany obojętności,
trzymają mocno moje ręce,
już wyrwać się nie mogę,
spadam w przepaść
gdzie strach?...

tysiące innych myśli
w otchłani biją się
dusze
ich krzykiem pełnym bólu
żywi się
pustka

autor

d3k

Dodano: 2004-07-13 15:39:53

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie