Bez znieczulenia

przez dziurkę od klucza

podglądałam życie

które nie przynosiło

śniadań do łóżka



bez znieczulenia boleśnie

smagało zastawiając

kolejne pułapki



twardy bruk na zawsze

odebrał spokojne jutro

potoki łez drążyły

zamarzniętą ziemię



to nic że bardzo boli

niczego nie żałuję



po prostu uwierz



i raz jeszcze zatańczmy

życie







czarnulka1953

31. 01. 2014

autor

czarnulka1953

Napisany: 2014-01-31 Dodano: 2014-01-31 23:11:36

Ten wiersz przeczytano 806 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie