Zaniechanie

obciążona kalectwem zaniechania
wyczekuję zbliżającego się
spotkania z przeznaczeniem

zaprzepaszczone lata
ostrym cierniem
rozdrapują wyrzuty

zagrzebuję w zeschłych
liściach przewinienia
niedotrzymane parole
wypiekają bolesne rumieńce

rozdwojenie jaźni
wzajemnie rozkłada
na łopatki obie strony

dlaczego tak i muszę
straciło pewność siebie
robiąc miejsce dla
może i od jutra

przecież urodziło ale
które odbite od drzew
wciąż wraca
z jąkającym echem



czarnulka1953
01. 02. 2014.

autor

czarnulka1953

Napisany: 2014-02-02 Dodano: 2014-02-02 17:11:49

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie