Bezbrzeżna noc

Jest ciemna noc, sygnał płynący z wieży kościoła ,,Piotra i Pawła" wyśpiewuje melodię dwukrotnie- w tą godzinę kochankowie dziękują sobie za rozkosz nocy by bezgrzesznie zasnąć
Uwijam się myślami wokół uczuć jakim są bezbrzeżne tęsknoty bijące falami o brzeg samotności, o miłość która wrze młodzieńczą siłą w starym człowieku o rozległy spokój o łaknące bezpieczeństwa w swej bezbronności.
Wędruję wzrokiem po czarnym bezksiężycowym niebie, gdzie jego kraniec, ocean czerni grzmi groźnie a ono takie przyjazne za dnia. Nie zbaczam ze szlaku potykając się myślami o tych w których czarne myśli, uciekam w czerń nieba szukając rysów twarzy mi przyjaznych.
Samotne noce pozwalają dzwonić dzwonom dalekim echem a samotności płakać.
Serpentyną myśli udźwignąć kolejne zakola by znaleźć gdzieś ich krańce, łagodnie spojrzeć za siebie pytając o przyszłość.
Wszystko ma swój czas, czas budowania i burzenia, płaczu i śmiechu,milczenia i mówienia, ja żyję i mówię o tym co we mnie i poza mną, po to bym był blisko tych których kocham.
Gdybym tylko mógł dojrzeć i stać się człowiekiem - jakim, sam zadaję sobie pytanie.
Zamykam podwoje nocy, która także ma swój czas, otoczony ciszą która wypełnia mój dom, jest to ta sama cisza która jest we mnie - przyjmę do siebie barwne myśli które pozwoli mi zasnąć - Tobie mówię dzień dobry

Bolesław

autor

slonzok

Napisany: 2016-11-21 Dodano: 2016-11-21 03:00:01

Ten wiersz przeczytano 843 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie